Ölmeseydim
Geçer miydi ayaklarım mutluluğa basmadan yaşamın yanından.
Çekilmeseydi sularım yutar mıydı beni deniz
Karıştı kahkahalara sesim kapıda alacaklı gibi payına düşen gözyaşlarım.
Ölmeseydim
Belki açabilirdi bir çiçek yanaklarımda
Avuçlarımda kan lekesi
Yorgun bir akşam ile omuzlayabilirdim kuş seslerini.
Gölgelerimi esir alan karanlık
Bana gülümse artık tan
Neden bu kadar yalnız sobanın yanında benimle uyuyan kedi.

Dinleyin
Bu
Rüzgar ile yankılanan bereketli çocukların gülüşleri.
Bir sevinç haberi
Çocuk
Bir şenlik yani
Bir bahar türküsü

Ey hayat
Al sana yaşamak için tek kanıt.
Anıt

Ölmeseydim
Ellerimden tutarak ölü bir kadınla gelebilirdim sana hayat
Göğün durgun kuşlarına binerek
Yıkılıyor şimdi direncimin direkleri
Herkes gibi
Herkes gibi kanıyor yüreğim
Üzgün olduğumu anlatan ellerim
Bir tabut kadar ağır
Ağır
Yani bir taşın altına girer gibi
Bir bıçağın sapını tutmak
Korkmayın
Son bahar henüz gelmedi.
Ölüm gülüyor sadece
Neden üzüntü ile dolar sesim
anne derken bir çocuk.

Gömleğimde gizlediğim kızların gülüşleri.

Ömer Altıntaş