4
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
679
Okunma
Gün gece demeden, saatleri saymadan.
Ayları kovalamadan,
sorgulamadan.
Aşk’ın yalandan, tenden
geçip hevesle bittiğini.
İnsanların iki yüzlü oluşunu
yana yana öğreniyorum!
Dostluğun, menfaatlere dayandığını.
sevgilerin kelebek ömründe sürdüğünü,
En toy hallerimle, çarpık
yürüyüşlerin çelmeyle düşüşünü.
Umutların ayaklar altında,
ezildiğini büyüdükçe öğreniyorum!
Bir omuz silkmesiyle
yalnızlığın azametini.
Kimsesizliğin kalabalıklar
arasında görünüşünü,
Buz tutan ellerin ısıtılmadan,
cepleri buluşunu,
Daha 30 ’ma varmadan öğreniyorum.
Olgunluğun ilk adımında basitleşen
karakterlerin gözlerde çürüdüğünü.
Leş yiyicilerin kalpten
çok tene dokunduğunu,
Aşk’ın kuru bir sözden ibaret olduğunu,
Ağladıkça öğreniyorum!
Insanlığın beş para etmediğini,
Kalıpların ön yargılarla
biçim kazandığını,
Adam olmanın cinsiyete bağlanmadığını,
Binbir türlü emeklerin
hiçlikte kaybolduğunu,
Fedakarlığın, gözle görülmeden
ihanete kurban edildiğini,
Yaşadıkça, Yaşadıkça öğreniyorum!
06.04.2017
Ayşegül Kahraman
5.0
100% (6)