Ne kadar çok düştün,
debelendin hatırlıyor musun?
Hayat ne çok sürükledi, hiç
bilmediğin yerlerde az mı ağladın..
Çabaların boşa giderken,
dizlerinin üstüne ne çok kapandın,
Ömrün saçlarından tel tel dökülürken,sen
mevsimsiz baharlara kapıldın,
Seviyorum diyen soğuk
kalplerin, ayazında kor oldun,
Sağın, solun mutluluk gülüşleri
saçarken, sen kahrına gömüldün.

Yaşam sana en zorlu yolları verdi,
acı dostun keder yoldaşın oldu.
Çokların içinde, azaldın bölündükçe
toplanmaya takatin kalmadı,
Yar olmak istedin, yara verenler oldu,
Sevdin saçını eksiltin,
yüreğini eskittiler.
Gözlerinle tutuldun ruhunla dokundun,
Arzularına alet ettiler,
sen aşk istedin,
Onlar şehvet, sen şefkat dedin,
onlar doyumsuz geceler..

Hadi hadi doğrul, kozandan çık
ger kanatlarını gökyüzüne.
Yaşadın, gördün kederle
yoğuruldun, hüzünle piştin,
Hırpalanan dallarına
rağmen, büyüdün oldun.
Artık, artık daha
güçlüsün, daha umutlusun,
Ayakların yere sapasağlam basıyor.
Hayattan ne beklediğini,ne
istediğini biliyorsun.
Sana acı veren herkese
teşekkür et ve Gülümse Kadın!

Tan yeri ağırırken,
ufuklara sal göğsünü,
İçine derin derin çek nefesini Şükür et!
Dokun kalbine, kıymetini bilmeyen
kim varsa iyiki gittinizle an!
Dön aynalara, gözlerindeki
o inanılmaz ışığa bak,
Sinenin ortasına vurarak, sev
kendini, "ben varsam hayat güzel,
varlığımla güzelleşecek" de.
Ahh! Kadın yeni yeni umutlar
peydahla, ve Gülümse!

Aç yüzünü aydınlığa, karanlıkları
geçmişinde bırak, yetmedi
mi acınla beslendiğin,
Doymadı mı benliğin, pişkin
yüzlere, hadi be Kadın Gülümse!
Acılarına tanık olmayanlar,
gücüne şahit olsunlar,
Seni yaşadıkça anlamanın
tadına varsınlar.
Gülüşlerinle hayata en
kalıcı imzasını at,
Gülümse Kadın! Hep Gülümse.!