Çok sevmiştim, onun bilemeyeceği ,
Tahmin edemeyeceği kadar çok ,
Acı veriyormuş, canımı yakıp uykularımı ziyan ediyormuş umursamamıştım,
Gözlerindeki coşkulu çocuğa sığınmıştım.


Her bir gülüşünde yeniden doğdum yeniden büyümüş,
Kendi hayallerimi umutlarımı masum düşlerimi onun aşkıyla harmanlamıştım,
Deli tutarsız, hoyrat, fütursuz hallerim belki belki onun sevgisiyle durulur sakinleşir zannetmiştim,
Ama içimdeki kurduğu şehir bir bir kentlere bölünmüş.


Bakışları ile öyle istila etmişti ki mümkünati yoktu kalbimde, bedenimde ruhumda bir an olsun duramazdım,
Yüreğimde şahlanan aşkına mani olamıyordum
Yükseldikçe enginlere taşıyor benliğime hakim oluyordu
Tenimi, gözlerimi, ellerimi tüm iliklerimi kalbine çekmişti.



Kurtulmak istedikçe suretine esir ediyor, Yüreğimdeki işgaline mani olamamıştım,
Oluk oluk yağmayı, gözlerine yaş değil yüreğine görünmez Gökkuşakları ile aşkın binbir rengine girmeliydik,
Yüreğimde kurduğu o şehirde göğsüne solumu koyarak,
Benim "VATANIM SENSİN " demeliydim. .



[AYŞEGÜL KAHRAMAN ]