Düş mahkûmlarından çaldım ben bu masalı,
Firar eden ömürden
Gel gör ki zimmetli bir hapishaneye
Hele ki anadan üryan suçlarla hüküm giymiş
Bir zorba misali
Sevmek sadece sevmek ta derinden.

Bir kuşun fıtratı belki de dünü azığa aldığım
Hatta suyu kurumuş o çeşme
Kaç bin cephede savaştığıma Allah şahit.
Bir sözcükten üreyen
Bir sözcüğü öldüren peşi sıra
Sözcük olmaya ne hacet
Yürek tüm sözcüklere zimmetli daha dünden
Dün olmanın da şerefine nail olmuş bir tuzak
Serpilen mısralar gibi
Hem yakın hem uzak
Ve o kayıp iskele
Demir aldığımı artık kim söylediyse…

Metruk bir gezegen aşkın firarı
Gizemin peşinde hatta ta kendisi
Şaire özgü bir hayal gücü
İçindeki yalnızlığı kafesleyen her dizede saklı
Minvali özlemin
Tokuşan hece hece
Takışan kimse yüreğin de hengâmesi
Varla yok arası bir dehliz
Hala saklı mı yoksa ışığı bilinmezin?
Ne hacet ölmelere?
Kalem işlememişken bir ömür
Kolay mı dur demek sözcüklere?
Durduğum yeri de hep bilmedim mi?

Haydan gelen her şiiri huydan kaybettik
Sehven yenik düşülenin ertesi neye mi yettik?
Sağalttığımıza mağlup geldik
Titrine aşkın sözcükler ektik
Olmadı gitti lakin
Layığı ile yaşamaktı madem hak edilen
Hüzünlü bir sağanak kadar aylak aylak
Dolaştığım her duvar dibi yalnızlıkta,
Yâd ettik dünü, aşkı ve yitimini mevsimin
Yarenlik etti her yağmur damlası
Lal idi oysa her gölge
Belki de kendisiyle kavgalı bir hakkaniyet ki
İnsan pazarında cereyan eden bir teslimiyet.

Ait olduğumuz tek varlık
Elbet asla da ihanet etmeden sevmek
Rabbine dönük yüzünde sevdalı varlığın
Kardığımız her şık tek tek
Kandığımız cihan ve
Hele ki nezdinde boynumuz kıldan ince o felek
Nazar eyleyen kimse şükre biat bir mevsim ki
Gözünün ferinde sönmek bilmedi gitti o yangın
Şüheda yitimler hakka delalet
Yalnızlıkla örülü beyitler
Şifası da ifası da huzurun teselli babında
Hicran yüklü olsa da benlik
Yüzü ilelebet dönük ufka
Zaman zaman firar etse de yürekte saklı umut.