Bütün ustalar
Erken gidiyor
ve ben
Bütün acemiliğimle
Yas’lı cümleler kuruyorum onlara

ve bütün öğreneceklerim yarım kalmasın diye


Anlattıklarımı
ve
Anlatabileceklerimi

Yaşadıklarımı
ve
Yaşayabileceklerimi

Hissettiklerinizi
ve
Hissedebileceklerinizi

Yazabilmek için

Usulsüz cümleler kuruyorum

ve zaten
Usulüne gerek kalmasa da

İnsan
Herhangi bir cümleden yargılanabilir mesela
Mesela insan
Herhangi bir cümleden aşka da düşebilir
( hangisi daha tehlikeli bilmiyorum hala )

Nazım Hikmet’ten öğrenebilirdim mesela

Anlamsız bir şekilde sevişebilir
Olur olmaz yerde sövebilirdim
Mesela
Mesela Can Baba öğretebilirdi bunu bana

Turgut Uyar’ın
Mutsuzluk tanımı kadar güzel bir tanım yapamayabilirim
ama
0’nun kadar
Mutsuz olabilirim mesela

ya da

Edip üstadın
Sevgiyi tanımlarken yazdığı sözcükleri
Kendimce çevirebilirim
ama
Bir dizeye katamayabilirim

Cahit Ustanın
’’Sana zorsa bırak yanayım
Kolaysa esirgeme”
dediği gibi
yanacak kadar cesur değilim ama
yazabilecek kadar
Hasretindeyim

veya
Yahya Kemal’in
Vedalaşmayı özlemiş
O gemisindeyim

ve
Hiç bir zaman
Hiç bir insanı
Necip Fazıl’ın
Beklediği kadar
Bekleyemeyebilirim

Aşkın
Çoğulcu olduğu bu zamanlarda
’’Aşk iki kişiliktir’
diyen
ustayı
unutamam
ama asla

ve
hasretinden
prangalar değil ama
Şarkılar eskittiklerim
Konuştuğum
ve henüz
Hala tartışılan bir dilde
Arifçe Ahmetçe

Atilla İlhan gibi
Her sevdiğimde bazen
Bir öncekini görmek istiyorum
ve bu kötü mü güzel mi
Hala bilmiyorum

Özdemir ustayı
Şarkılarda hatırlıyorum hala
ve
Müzik de bazen insanı şiire özendirir

ve ben
şu yaşımda
hala
aşktan korkuyorum
Haydar usta gibi
Tüneli geçtiysek
Gözlerimi açabilirim

Mona Roza’nın sırrını çözebilmek için
Bin tane şiir yazmam gerekmişti
Bin tane akrostiş
Hiç birisi
Sezai Karakoç gibi değildi

Bir kadın kadar acı çekmedim
ama
Gülten Akın kadar
Yazmaya çalıştım mesela

Yazdıklarım
ve
Yazabileceklerim
Ustaların
Mirasıydı bana

ve ben hala

USULSÜZ
ŞİİRLER YAZIYORUM

..