yüreğimin manzarasında sen varsın
umudu taşır gibi taşıyorum
bir yaşamla bir ölümü
dolaştırır gibi
mahzende yıllanmış bir şarap kızıllığında
kalbimi kızıla boyuyordum

sonra gece karanlığına kalıyordu yüreğim
mavisini kaybediyordu
kızıllığını
sesini
soluğunu

oysa gözlerim bulutları giydiriyordu hüznüme
ağırlığı göz kapaklarıma inen bir özlemin içinde kalıyordum
mevsim yokluğunda kalan bir sonbahar gibi
bulutlu, ama güneşi kısık bir gökyüzüne benziyordu
yağmurlu, ama yağmur yağmamaya yemin içmiş gibi
güneşli, ama güneş doğmamak üzere batmış gibiydi

ve taş gibi bir yastığa başımı yaslıyordum
bazen acıya ses oluyordu
bazen hüznüme
bazen de yoldaş oluyordu
umudumu kaybettiğim yarınların
ama en çokta seni özlediğim zamanlar
kalbime sarılıp, kalbime seni sarıyordu

yüreğimin manzarasında sen varsın
karanlık yarınlara yıldız gibi parlıyorsun
şiire bulanmış göğsümün
menzilinde de sen varsın
sana sarılmadan
hiçbir savaşı kazanamazdım
hiçbir özlemi
hiçbir sevdayı
hiçbir yarını

ibrahim dalkılıç

28.09.2020
22.25 izmir