Bir türlü sönmüyor içimdeki kor,
Ondandır dağları mekân tutmuşum.
Ateşe dayanmak elbette ki zor,
Sanma ki gönlümden silip atmışım.

Aşığın önünde bitmez ki tuzak,
Mademki kavuşmak bizlere uzak,
Bu aşka seninle bir mezar kazak,
Sermayem sevgimdi, verip batmışım,

Sevgisiz kalanlar başlar solmaya,
Sevmek de yetmiyor mutlu olmaya,
Beni de başlatma saç baş yolmaya,
Ne kimseyi üzüp, ne de satmışım.

Nedamet getirip, dövmeden dizi,
Düşün hele bir kez şu halimizi,
Mutlaka görürsün yangından izi,
Sevdanın hazzını sanma tatmışım.

Bilmem ki ne duydun, neye inandın?
Doğruyu görmedin, yalana kandın,
Derde meftun olan bıkar mı sandın?
Bu aşkın uğruna kaç yıl yatmışım.

Gönlü kırık olan, avare yaşar,
Rehbersiz kervanlar ovada şaşar,
Kalbi temiz olan, sahrayı aşar,
Ben de güvenilir rehber tutmuşum.


Sabri Koca