Babam beni hiç sevmez.
Dedemi anlatmadı.
Sordum O’nu babama,
Gözünden yaş damladı.
Ama annem beni çok sever.
Oda bana yeter.
Belki babamda sever.
Neden mi?
Her dokunuşunda "aslanım" der.

Öğretmenlerim beni hiç sevmez.
Saçımı kesmek isterler.
Ben saçlarımı çok severim.
Hiroşimayi, Kiev’de Çernibili sorarım.
Bana kızarlar.
Ama bazıları sever.
Neden mi?
Bombalara, silahlara söverim.
Çocukları öldürenlerede söverim.
O yüzden bazı öğretmenlerim var.
Biliyorum.
Bana güler, beni severler.


Komutanlarım beni hiç sevmez.
"Hizaya gir" derler.
Ben hizaya girmemki
Hizaya girmek bana zuldür.
Ama bazıları sever.
Neden mi?
Ben iyi askerim.
Halkımı çok severim.

Müdürüm beni hiç sevmez.
"Devlet malı deniz" demem
Ben iki yüzlü değilim.
Hiç bir yerde eğilmem.
Ben bir insanım,
Rica etse yaparım.
Ama emir veremez.

Hayat beni hiç sevmez.
Galiba dik başlıyım.
Çok şeye isyanım var.
Dik başlı olmak bir erdemdir.
Sevmeyenlerimde sağ olsunlar.
Ülke, bahar olduğunda,
Sakın beni sevmesinler.
İstemem ne bir selam,
Bir merhaba.
Sadece insan olsunlar.

Ömer Yalçın
27/09/2020