Gökkubbelerden selalar verilirken
dünya ya gözlerimi açmışım.
Deprem şiddetinde,
Anne kucağına düşmüşüm.
Ufacık yaşımda ilahi sevdalısı ..
İmam Hüseyin aşığı,
Hamza heybetine
hayran, duruşuna mest olmuştum.


Oturduğum sofranın eksikliği
ile hicranlara uğrardım.
Baba kokusunu, abla gülüşünü arardım;
Bir an evvel büyüyüp asker ocağında,
komanda olma arzunu taşırdım.


Gücünü kudretini zalime saçmak isteyen,
Mazluma zırh, ezilmişe kanat
açmaya gönlüm, o gücü diledim.
Ben Mahir! Kız kardeşimin "Babam gibi
adam" sözünü duyduğumda mum
gibi erirdim ..


Büyük hayallerim vardı.
Önce askere gidecek komando olacaktım,
Haine zalime, soysuza meydan
verme’den köklerini kurutacaktım.
Baba mesleğini elime alacaktım,
Aynı dedem gibi, kocaman
bir ailem olacaktı,

Taa ki .. o geceye kadar ..


Savaş dağda, kırda bayırda değildi,
Ateş edenler, benim milletim. Gece
gündüz dua ettiklerimiz
Yurduma kâbus gibi çökenler aynı
ekmeği, suyu içtiğim değilmiydi ki,
Asıl asıl o zaman ilk
kurşun gögsüme saplandı ..


İçimde bir duygu, kulağımda bir ses
"Şehadet Şehadet" diye kalbimi sarıldı
Ben Mahir! vatan, vatan dideleriyle
tutuşarak meydanlara en ön saflarda,
Göğsünü siper eden
17’sinde Türk evladıyım ..


Tankların ihanet sesiyle, kardeş
bildiklerimin kurşun’uyla,
17’sinde Şehadet’e erdim,
Peygamber tozuna karışmanın
huzuruyla gözlerimi yumdum ..


Ben Mahir! Bu vatanın
saf yağız delikanlısı.
Babasının var, Anasının
gözünden sakındığı evladı!
Hain soysuzlar bilsin ki! Bu vatanda
ne Mahirler, ne Ömer halisler biter.
Biri gider bini gelir!


15 temmuz şehidim Nurlarda yatasın
Bu vatan bu millet senin gibi nice
evlatlarına minnattar .. !!!