yüreğini sığınak yaptım
bir gece yarısı sessizliğinde
yıldızlar şahitlik yaptı buna
rüzgar, sokak lambaları ve gölgem
sessizce nasıl sarıldım boynuna
nasıl sevdim saçlarını
ve nasıl öptüm dudaklarını
sen uykulu bir düşün içindeydin
ben senin göğsünde uyuyordum

umut tomurcuklanmaya başladı yine
sevda güneş gibi parlamaya
günler aydınlanmaya
yıldızlar parlamaya
çocuklar gülümsemeye
bense ayağa kalkmaya başladım yine

kalbimin üstünde dolanıyor ayakların
yitik bir şehri adımlar gibi
ayak seslerinde martı çığlıkları
ayak seslerinde özgürlük yürüyüşü
ayak seslerinde eriyen karlar
açan çiçekler
öten kuşlar
şiirler
şarkılar
yeniden doğan çocuklar var
yeniden doğan çocuklar

dinmeyen bir özlemin ellerinden tutuyorum
beni bir poyrazdan
bir kar borana sürüklüyor
yollar uzuyor
ömür kısalıyor
sevda uzuyor
kavuşmak kısalıyor
aşk uzuyor
ölüm kısalıyor

oysa neye dokunduysam içimde öldü
neyi sevdiysem kaybettim
ne kadar çok mutlu olmak istedimse
mutluluk boğazımı sıkan yağlı urgan gibi
idam sehpası gibi
yasak bir coğrafya gibi
yasak bir dil gibi
kayıp
ve ölü

yüreğini sığınak yaptım
bir gece yarısı sessizliğinde
yıldızlar şahitlik yaptı buna
rüzgar, sokak lambaları ve gölgem

ibrahim dalkılıç

24.09.2020
22.21 izmir