Gördüğüm baktığım o gözler hiçte tanıdık değildi.
Bakışından akan sertlik, mağrur eda,
Duruşuna mıh gibi işlenen dik bakışlar.
Yüreğime fırlatmıştı oklarını.


Yasaklar için de sevmiştim seni .
Ilk aşkın acemi telâşlarıyla,
Kendime edemeğim itirafın gerçek haliydin.
Sen omzunda umut taşıyordun bana teslim edeceğin.


Bundan seninde haberin yoktu.
Istemsizce duygularımı canlandırdın,
Solumda bir et parçası dışında yürek var olduğunu.
Her davranışınla körüklediğin amaçlarım aydınlığım oluyordu.


Dişlerimi yorgana geçirerek hıçkırdığım gecelerin.
Sabahında çehrenden okuduğum,
Umut sözlerini belleğime ne güzel kazıdın.
Sen ilkimdin, Her şeyin ilkini yaşatan.


Toprağıma düşen ilk yağmur, ilk kar.
Hüznün aşk’la buluşması, ne çoklar var ettin bilsen,
Belkide bu hayatta en az sana kızgınım.
O geniş omzunda umudu taşıdın bana, teşekkür ederim..



Kendimi bilmiyorken " ben " demeyi öğrettin.
Heveslerimi ayağa kaldırdın,
Yürümeyi unutan bir kötürüm gibi adım attırdın.
Sen benden bihaberdin, oysa umudu omzunda taşıyordun.


Dünyaya kör bakan gözlerimi açtın.
Sen sadece aşk değildin, içimdeki ateşe üfürüyordun,
Korkularıma nedensizce son verdiyordun.
Ne garip sen bilmiyordun, ama umuduma öncülük ediyordun.


Gücün kalbimdeki yerini hatırlattın.
Soluma elimi koyup son hızla atışına şahit oldum,
Sen benim en anlamlı öğreticimdin,
Beni bana anlatan ,umudumu yüz çizgilerinde saklayan..