kanlı bir rahimden dünyaya geldin
yeni doğmuş bir serçe gibi
ağlak bir güne nefesin karışıyordu
nefesin doğuyordu
sonra kalbin
elin
yüzün

dudağında kanlı bir el
yüzünü siliyor
bir memenin başucunda açlığın duruyor
toprakta çiçek gibi gülümsüyorsun
yanaklarında gök mavisi bulutlar
kızıl karanfiller
kardelenler
gülüstanlar

bir eylül sabahında doğuyordun
soğuk rüzgarlar dağları dövüyordu
taşları dövüyordu
alnında kan
doğum lekesi gibi
gamzende su içen bir anne eli
bir avuca sığmayan bir sevinç oluyordun
sonra kalbe
sonra bütün dünyaya

hoş geldin diyordu yağmur
hoş geldin diyordu rüzgar
hoş geldin diyordu kuşlar
hoş geldin diyordu güneş
iyi ki doğdun diyordu başucundaki kanlı rahim
iyi ki doğdun diyordu sessiz çığlıklar
sessiz ağıtlar
sessiz gözyaşları

sen doğdun ya
gönüllerde var oldun ya
hayata merhaba dedin ya
sen hem acıydın
hemde sevinç
sen hem göz yaşıydın
hemde özlem
sen hem beklenendin
hemde yaraya tuz basandın

sen doğdun ya
sonra gökler gülümsedi
aşk diye seslendiler sana
canım diye seslendiler
çatlayan topraklara bereket geldi
tükenen umutlar çiçek açmaya başladı
sen dünyaya geldin ya
herkesin dünyası oldun
ben doğarken seni görmedim
göbek bağına dokunamadım
elini tutmadım
sen doğduğunda
kim bilir nasıl da güzeldin

hoş geldin diyordu ağaçlar
hoş geldin diyordu kuruyan nehirler
hoş geldin diyordu toprak
hoş geldin diyordu kanlı rahim
iyi ki doğdun diyordu avuca sığmayan eller
iyi ki doğdun diyordu 57 del acı
gülen gözler
gülen yüzler

İbrahim Dalkılıç.