Bir çıkıp, bir batıyorsun
Hangi zevki bulduysan, hemen tadıyorsun
Sonuna da bir bahane uyduruyorsun
Çaresini bulmuşum ne çıkar, nefsim anlamaz.

Şimdi otuzsundasın, daha gençsin dedi
Sağa sola bak, var mı senin gibi?
‘Bak sana hoca derler’ benden söylemesi
Çaresini bulmuşum ne çıkar, nefsim anlamaz.

O günahtan alıp, bir diğerine attın
O affeder diyip, umudumu yaktın
Cehennemde ateş yok, onu bana sen sattın
Çaresini bulmuşum ne çıkar, nefsim anlamaz.

Amellerim vardı, senden gizlediğim
Onu Rabbime götürüp, af dilenecektim
Enaniyet dir dedin, ondan da vaz gectim
Çaresini bulmuşum ne çıkar, nefsim anlamaz.

Kibirliliği marifet, vefayı bilmez idi
İhlâstan uzak, gösterişi hep sevdi
Hiç mi utanmıyorsun dedim ‘o ne ki?’ dedi
Çaresini bulmuşum ne çıkar, nefsim anlamaz.

Beni benden bilip bende ki oldun
Doğduğum günden beri başıma bela oldun
Ne tam iman ettin, nede küfüre girersin
Şunu bil ki ey nefis, en büyük düşmanımsın.

Nefis dile gelir

Gel vaz geç, bunu diyen nefsin
Beni bile ıslah eden imanın aşkın
Cehennem ateşi var, ne olur beni de yakma
Bulmuşsun çaresini sucu bana atma.


Kendi nefsimle istişaremdir

ENES ŞAHİN Libya/ sabha(fizan çölü)
19.08.2008