ayaz kadar soğuktu ellerim
buz kesilmişti
kaskatı

tenime yaprak döken ağaçlar iltica etmişti
yurt edinmişlerdi tenimi
köküm çatlamış toprakta
bin asırlık umuda sarılmış gibi
belki bir yağmur
belki bir güneş
belki bir hava
bedenime can verecekti

bu dünyadan kaçmak istedim
insanlardan
ve kendimden
kaçamadım
kaçmak korkaklıktı biliyorum
ama benim savaşacak gücüm kalmamıştı

kendi kendime yenilmiştim bir kere
sonra sen geldin
hava gibi
su gibi
güneş gibi
toprak gibi
sana sarıldım
köklerim oldun
upuzun dallarımız oldu
kocaman gökyüzümüz
ve uçsuz bucaksız yarınlarımız

şimdi sen varsın yanımda
bir nefesim de sensin
yok saydım tüm yaşadıklarımı
senin yaşadıklarını
acıları
çaresizlikleri
yalnızlığı

sanki yüreğimde bir düğüm vardı
ve sen geldin yüreğimdeki düğümü çözdün
şimdi akıntıya kapılan bir mevsim gibiyim
sen hangi mevsimdeysen
ben o mevsime doğru yol alıyorum
üstün başın şiire bulanmış kadın
seni sevmesem cehennemlik olurdum.

İbrahim Dalkılıç.

06.08.2020
22.40 izmir