Ateş başında âşık bir usta
Zamanın gerçek ruhu elinde
Hakikate vurulmuş bu yaşta

Ellerinde toprak bir hazine
Saydam, su gibi ve de kırılgan
Bağrından sıkılmış sıcak hazne

Yanıp durmaktadır yüzlerce yıl
Hakikat aşkından canı dertli
Parıldamaktadır ışıl ışıl

Usulca üfledi nefesini
O kor gibi sıcak ve hararetli
Akıp giden zamana dertlerini

Ateşin bağrında bir nefesli
Derken içi hisle doldu kumun
Hem dertli hem de ehemmiyetli

Kum alev içinde eğdi boyun
Şekilden şekle girdi an be an
Ama olmuştu aleve mecnun

Kum için yol biçmişti o sultan
Soğuk sular altında arındı
Ona ulaşmalıydı korkmadan

Uzaklaştı ateşten, sakındı
Zamana üfleyen adam
Ona şeklini veren ustaydı

Zamana verdi yeni bir hayat
İçinde hakikat aşkı ilham
Şimdi biz susalım da sen anlat

Söze başladı :”Yanılmıyorsam”
“ Benliğimden kopan bir titreyiş”
Beni bu hale getiren kelam

Deruni, devamlı bir sürükleyiş
Beni yaratan ve yaşatan
Bana biçilen kader bu seçilmiş

Ben içinde zamanı taşıyan
Kor alevde yanmış bir tevekkül
Aşkta yanmış, onunla yaşayan

Zamanı saklayan bir tahayyül
Ve dahi onda can bulan özlem
Hakikate vurgun bir tevekkül

Sustu zaman kadehi, istemem
Yaratandan gelmeyen limanı
Yalanla avunanı istemem

Öyle bir akmalı ki zamanı
O an gerçek ana erişen
Olacak zamanın limanı

Mehlika Pinhan Kaya