Nasıl da uyandırdın beni
O sisli düşlerin ardından
Canımı alıp atar gibi
Ardında bıraktın sonradan

Sevgi... Nedense artık inanmıyorum
Sanki yok olan bir şeyin peşine düşmüş gibi hissediyorum
İnanç... İnanmıyorum
Kalbim o kadar kırıldı ki değil yeni birine inanmak,
Şuan inandığı kişilerle hayatına devam etmek istiyor

Hep sonradan aklım gelir başıma
Her akşam, aynı zaman ve durumda
Yüz bin kere tövbe derim yine severim
Seni de o tövbenin ardından sevdim

Anılarım geliyor aklıma, kalbime
Hiç haberin yok arkandakinden
Teşekkür ederim kurtardın beni
Tam sevdaya ramak kala

Bakma üzüldüğüme benim
Ayrılıkları sevmem sadece
Yüreğim sızlar, gözlerim yaşarır benim
Geride yanan benim sadece

Ramak kaldı mı bilmiyorum
Ama ben de kalmadım
Ortada ne sen ne de ben kaldık
Sadece sevdam kaldı, ki sende o da yoktu

İleride ne olur bilmiyorum
Ama tekrar sevmek istemiyorum
Her defasında ayağa kalkmak ve tekrar düşmek istemiyorum

Sen tut elimden diye bekledim
Yine kandırmışım gönlümü
Meğerse kendimi katletmişim
Sonradan öğrendim öldüğümü

Sevdaya ramak kaldı
Çiçeklendi yüreğim
Ama geride külü kaldı
Çünkü yandı yüreğim

Sana karşı belirsizim
Seviyorum mu bilmiyorum
Özlüyorum mu belki olabilir
Ama ağzıma kadar kırgın içim

Yoruldu yüreğim artık
Sevmekten, güvenmekten
Her şey istediğin gibi olsun
Bu yürek yangını söndü artık

Mehlika Pinhan KAYA