Bir hasret türküsüdür çaldığım
Nefesli ıslıklarımda sakladığım
Sorma hatırımı sevgilim
Bugünlerde böyleyim
Biraz hüzünlüyüm biraz buruk
Saatleri takip etmiyorum artık

Kalbim sessiz, susturulmuş kelimelerim
Hayal etmeyi bıraktım, kuru dal gibiyim
Ne senli ne de sensiz hayallerim yok
Ruhumu gönül kapının eşiğinde bıraktım
Yosun tutmuş duvarlarda asılı ümitlerim
Sana ait bir hazinenin bekçisiyim

Gökyüzünde güneş, içimde fırtına var
Sorma ne olduğunu sevdiğim
Bilinmezin bilinmeyeni bile sessiz yar
Sadece yürüyorum gözyaşıyla özlediğim
Belli belirsiz upuzun yollarda
Gözyaşlarımsa uçuşuyor rüzgarda

Anılarımın kırıntıları takılıyor ayaklarıma
Hayallerimin hepsi darağacında
Ruhuma bağlı ağır bir pranga
Gözlerim ufuklarda derin karanlık sularda
Gün kızıllığıyla aydınlanmış okyanus
Yanıyorsun yüreğim ama sakın tütme sus

Sorma, sorma işte bilmiyorum ne olduğunu
İliklerime kadar işlemişsin soluğunu
Rüzgar bile silemiyor kokunu
Benliğimde yankılanıyor ismin
Sen, en yanlış hayalim
Sessiz çığlıklarımın sebebisin

Soğukta üşüyen parmaklarımla yazıyorum
Yağmurun altında titriyor bedenim
Kafamda milyonlarca soru, seni bekliyorum
Var olan umudumu söndürmek istiyor kalbim
Rüzgara rağmen seni kapıda bekliyorum
Küçücük bir umut, seni solumda hissediyorum