0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
570
Okunma
Ben ölürüm ama hayellerim asla
Giderim yolculuklarıma erkenceden
Bir kırmızı gül açar pencerede
Bir serçe kanat çırpar
Bir kadın soyunur özgürlüğünü
Biliyorum bu kış bahar gelecek
Tüm yolculuklarımın izlerine.
Karmaşıktır benim düşüncelerim
Tıpkı yoksunluğun gibi
Gözü pek kavgalarım olur ruhumda
İşsiz emekçi ellerim seni özler
Kırmızı kiremitli evlerden farklıdır
Benim toprak damlı evim
Bağlarda üzümler açar
Sarı bir güneş doğar sabahında
İşçiler zor sever kadınları
işçi kadınlar hikayelerindedir
ben ölürüm yokluğunu anlayınca
hayellerim senle yaşar
ben şimdi bir çay içmeliyim
yorgunca oturduğum o masada.
5.0
100% (1)