Şu yalan dünyanın ,yalanına kanarım
Bir mum yakıp ,hallerime yanarım.
Çocukluğu, gençliğimi anarım
Yaşayıp yaşlandım, yoruldum dostum!

Mum dibine ışık vermez diyorlar
Dost olanlar, dostu üzmez diyorlar
Sönmeden yaşamın mumu sönmeden
Yürekten, gönülden vuruldum dostum!

Zihnim harman yeri, duygular acı
Nerede bulunur bunun ilacı?
Başlarken yürekte bir ince sancı
Vefasız dostlara darıldım dostum!

Ben işte halimi böyle yazarım
Aruz ,hece demez,şöyle yazarım.
Güvercin kuşuyum gökte gezerim
Kanadım kırıldı savruldum dostum!

Nankörler kıymeti bilmez diyorlar
Zalimler insafa gelmez diyorlar
Hainler sevinir, dostum üzülür
Ben Hakkın eline sarıldım dostum!

Cefai Cevdet’im yine coşmuşum,
Dumansız ateşte kırk yıl yanmışım
Bu yaşam yolunda pek çok koşmuşum
Çağlayan su iken, duruldum dostum!