Artık perçemine karalar bağlamıyorum,
Yasına mum yakıp ta her gün ağlamıyorum.

Gitmeyi seçmek senin tercihindi,
Sisli ufka bakıp ta beklemiyorum.

Gelirsen bir gün, bıraktığın yerdeyim,
Yalnızlar rıhtımında tek başıma yaşamaktayım.

Bir ölüyüm, bir hiçim, bir karanlık adamım ama,
Ölülerde sever, sevemez diye aldanıp beni unutma.

Gelişin beyaz, gidişin kara oldu,
Resimlerde geçmişten solmayan sadece yüzün oldu.

Artık bahar yok, kış yok, yaz yok bana,
Gidişin tüm mevsimleri beraberinde gömdü…

O bir şiiri anımsatan gözlerin vardı ya!
Şimdi yokluğuna armağan kara kaplı bir kitap.

Ve git, durma hadi arkana bile bakma,
Çünkü gitmek en çok da sana yakışırdı zaten
Sessizce ve yürekten kaçarak karanlıklar da usulca…

Ama giderken benden bir şeyler götürmediğini zannetme,
O götürdüğün yaralı yürek sana emanet,
Belki bir gün getirirsin diye kendinle beraber,
Sonsuza dek seni bekliyorum.

REŞİT ESİN
15-07-2008