Gittin;
Sevgin yarım kaldı içimde,
Yaşayamadım seni,
Ve elimde kırık dökük hatıraların,
Atsam atılmıyor, satsam satılmıyor,
Benden başka kimse de sahip çıkmıyor…
O hatıraları;
Hani mezar kazsam kendimle beraber içine koysam,
Kara toprak bile kabul etmez,
Püskürür bizi yeryüzüne tekrar, biliyorum.
Şimdi ben nerde saklayayım,
Giderken yerlere savurduğun o kadar çok şeyi,
Nasıl yok edeyim ki içimdeki seni,
Nasıl unutayım ben seni…
Yıllarca raflara koysam, tozlansan öyle,
Evimin başköşesine tersi dönük resmini assam,
Biliyorum; illa bir gün acıtacaksın yine canımı değil mi?
Resmini duvara assam ne olur ki,
Deprem olur yıkılırsın geceleri/
Raflardaki tozlu anılarınla yüreğim üstüne…
Hangi eskici alır seni ve hatıralarını yüreğimden,
Kim kıymetini bilir benden başka,
Kim artık beş kuruş etmez resmine, yüz kuruş verir,
Ve evinin başköşesine asar seni,
Kim seni benden daha fazla sevebilir ki,
Kim!
İçimdeki seni çıkartıp da atamıyorum artık,
O kadar güzel anıları sarmalayıp, boş odalara kilitleyemiyorum,
Her seferinde yüreğimde ardında kalıyor,
Yine canım yanıyor dur diyemiyorum bu kanamalarına…
Ben senden başkasını sevemiyorum,
Sevemiyorum işte,
Sevemiyorum ey zalim!

REŞİT ESİN/ŞANLIURFA