Hangi güz yağmuru gözyaşlarımı sana getirecek,
Yüreğine çiseleyerek, şarkılar mırıldanacak,
Hangi rüzgâr yüreğimdeki karların soğukluğunu/
Sana estirecek, yüzüne dokunduracak…
Sen gidersen buraların ne tadı kalacak,
Hangi vapurda simit yiyip, çay içip/
Şarkımızı mırıldanacam…
Sen gidersen sadece ben değil,
Martılarda aç kalacak…
Yüreğimi bir liman gibi kullandın,
Sesim çıktımı hiç_?
Vakitli vakitsiz seferlere gittin,
Hasretini çektimde, sesim çıktımı hiç.
Bir ömür bekledim yalnızlıklar rıhtımında,
Gözlerim sisli ufuktan başka bir yere/
Baktım mı hiç!
Dolunay oldun gecelerime,
Kurt adam misali kanattın içimi,
Rüzgârınla savurdun yıldızlara,
Canım acıdı ama sesim çıktımı hiç_?
Seviyordum seni seviyordum işte,
Hani bu kadar sıkıntıya taş olsam/
Tam orta yerimden çatlardım ya,
Ama katlandım be gülüm katladım,
Seviyordum işte seni…
Sen daha inanmıyor musun bana,
Görmüyor musun gözlerimdeki seni,
İstersen söyle, söyle ve sende git,
Ne olsa şairler yalancıdır sevgilim…
Çünkü gerçek sevgisini hep döker sayfalara,
İmlası bozuk bir cümle çıkmaz asla kaleminden sevgiliye…
Oysa gidene söylenecek ne kadar çok imlası bozuk cümlesi vardır,
Bakışlarında tıpkı bir kurt adam gibidir,
Yüreği kan kokuludur hasretinden…
İşte o kanamalarını sen ve sen gibiler üzülmesin diye,
Nasırlı yüreğinde kuruttuğu için şairler yalancıdır sevgilim…
Boş ver sen!

REŞİT ESİN/ŞANLIURFA
03.08.2008