1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
566
Okunma
evim,yuvam kartondur
pişpirik kağıtları gibi
resimli
renk renk
cıvıl cıvıl
dışı
parıl parıl parlar
ellerimin arasında
kah karıştırır
kah dizerim
olmadı
yazarım
kalemim karadır
harflerim eğri
anılar arasında küreksiz
dalgasına ,depremine dayanamaz
çokça boğulurum
çokça enkaz altında yaralarımın ağıtlarına kulak veririm
kulaklarımın zarını yırtarcasına bağırırlar
dinlerim ,ağlarım
ağlarım ,dinlerim
nihayetinde sığınağım karton
duvarlarım kara kalem
bakışlarım yönsüz
nere baksam
harflerin içinden fırlayan sen
yazdığım,yazamadığım ne varsa
gözyaşlarımın sağanağından
mürekkeplerinden soyunarak
hiçliğe yol alır
eririm
kartondan sığınağım gibi
gamdır bu
öyle
çırılçıplaktır
yalın...
iç benliğimde
kartonlarda ağlar
hiç diye diye...
Sibel Karagöz
5.0
100% (2)
Cevap Yaz