Çocukluğumla Hasb ı Hâl

Bugün anılarımla ıslandım
durulandım kurulandım
Korku akan Hurman çayının serin sularına bıraktım anılarımı

Çocukluğumun teri karışan damlaları nerelere varmıştır ki ürpermelerim duruyor mudur azgın girdaplarda

Boğulmama ramak kala korku eşiğinin en tavanı
Ilk kez suya daldığımda çıkamam sanmıştım dip yapmadan hemen önce

Sonra
oltada takılı kalan balığın ölgün gözü
Ilk ve son kez vurduğum serçe yüreğimden kan akıtmıştı

O zamanlar babam sağdı
Ardımda duran kocaman dağdı
Çınarımdı kanımdı canımdı
Şimdilerde ne zaman bir nehir görsem
Terimden utanır korkumdan ölürüm
Belki serçelere mahcupluğum da çocukluğumdan gelir

Birde babamın elma erik vişne zerdali bahçesi
Al al utanma al derdi al al elmalardan
Guzu hakkı vardır konu komşunun hatta kurdun kuşun
Golden misket Amasya
Seyre dalar uzun uzun bakardı
Ben babama bakardım
Gözlerimden yaş akardı

Ne zaman bir elma vişne erik yesem gelir boğazama durur
Gözyaşım kurur

A h h ulan dünya
Ne acılar misafir ettik
Ne baldıranlar ağırladık
Belki yolu yarıladık
Belki son bir kaç adım
Benimde yazacak mezar taşında adım
"Hüvel bâki"
Çekeceğiz dünya ağrısını
Yapacak bir şey yok ölene kadar tâ
Kii...

Yunus Beypınar