Gölgem kadar yakınsın desem ,

Kıskanmaya başlayarak yüreğim,

Kalbimin sesiyle gölgemi içimde hissederdim.

Bağdaş kurup cömelsem,

Kendimi dinlesem sana gömülü verirdim.

Sus derdi her bestenin bir vakti var,

Tekrarı yok yaşamaya bak derdi.

Ne zaman dalsa geceler uykuya,

Yağmur sonrası ıslanmış yapraklar misali

Yeşile çalan gözlerim

Kainata seni anlativerirdi uzunca.

Yok acele etmiyorum usulca okşuyorum,

Dünyada dayanılacak tek seyin sevgi oldugunu,

Bir gün anlatabilecektim dokunuşlarımla. 

Bir yağmur damlasıyla işlesem toprağa, 

Kanatlanacağız,sevdamız filizlenecek,

Ve uzanacağız papatyaların koynuna.

Bir kitap gibi okusan ya beni,

Her akşam  sensizilke ölürken, sen olup dirilişimi,

İşte ozaman bilirdin,

Yokluğunda da seni nasil sevdigimi.

Oturup konuşsak ya uzun uzun,

Yada sen konuşsan ben sussam izlesem seni,

Sahip çık be gönlüm kendine,

Kıskandırıyorsun güneşi gülüşlerinle.