Ayaklar yalın kalpler uykuda
Gözler kapalı eller arkalarından bağlı

Hafakanlar basıyor
ağlayamıyor bile
Hayretler içerisinde
izliyor

Soruyor
kendine

sıraya diziliyor nedenler ve niçinler

insanlar çıplak ayak yürüyorlar
insan kırıkları üzerinde
ve
ayakları acımıyor
kanatmıyor keskin kırıklar
adeta nasırlaşmış derileri

ayak derileri değil
nasır tutan

nasırlaşan yürekleri

insan kırıklarının üzerinde ilerleyen
bu insanlar nereye gidiyorlar

merakla takipte bir çift göz

yerlerde çiğnenen
kalp kırıkları donduruyor iliklerini

insanlar duyarsız

sanki ruhları içlerinden çekip çıkartılmış gibi
robotlar gibi ilerliyorlar
refleksleri ve hisleri

onları terk etmiş sanki

göğe doğru bir merdiven var
oraya ulaşmak gayeleri
çıkmak tırmanmak için debeleniyorlar
itip kakıştırıyorlar birbirlerini

ya o kırıklar onlar neden yerlerde
ve neden paramparça

sağ sola savrulmuş
insan kafatasları
kollar bacaklar
saçlar
tutam tutam yolunmuş

orda burda uçuşuyorlar

insanların amaçları
sadece
tırmanmak merdivenleri

gözleri hiçbir şey görmüyor
göklerde bir yerlerde sanırım
tek hedefleri

bir çift göz şaşkınlıkla devam ediyor
tüm olanları izlemeye

kırıklardan çıkan ağıt sesleri
yükseldikçe

yükseliyor
merdiven
göğe çekiliyor

kırıklar çatır çatır çatırdıyor
an be an merdiven yükseliyor
un ufak oluyor ayaklar altında kemikler toprakla karışarak çamurlaşıyor

merdiven yok oluyor
kırılıyor bir bir umutlar

gözleri kör kulakları sağır
yürekleri nasırlaşmış insanlar
yerlere kapaklanıyorlar

ve

kaldırıp başlarını gökyüzüne
tutunacak bir dal arıyorlar

bir çift göz ibretle izliyor ve ağlıyor
kanlar damlıyor özünden

çok geç
diye
mırıldanıyor ağlayarak

avazı çıkıyor göklere
sesleniyor insanlara haykırarak

her şeyin bir bedeli var

merdiven çıktı semaya
son pişmanlık neye yarar



...