-En hüznün öte t’arafından bakıyorum hayata
Damar damar isyan
Sükut vurmadan lehçeme.

Terkediyor ömür
Uykuda gülümseyen kuşları
Masumiyetini perçinlemiş
Ölüyor çocuk tebessümleri

Düş sokağında kalp kırıklıkları savruluyor

Kederin dudağıdır suda açan karanfil
Korkular sanki ruhumun yelpazesi
Sapkın bir adamın ruhunda kan rengi bir tortu
Gök kızıl kıyamet muayyen bir merhaba gibi arazlı sızılar ağlıyor
Sormadım bulutlara neden hüzün var mayanızda


Eprimiş masallar ördüm
Anka tüylerinden
Adı uçurum olan kimsesizlik
Masum çığlıklar atmış bir yavru karanlık dünyada izbelik diz boyu hissizlik..

Ötesi, örülmüş şarkılar öğretisi hep
Dilbağı örselenmiş küçük bedenler üstüne
Utanan sözler birikir dilimin çeperinde
Nasıl yazarım gülen gözler çığlığa bürünmüş
Çiçekler açacaktı daha eteklerinde
Hani umutları nerede?

Gül yüzlü yağmurlardır çocuklar
Toprağı suluyor şimdi o masum gülüş
Yırtılıyor boğazımda hıçkırık
İnsanlığın yüzkarası bir feryat ellerim varmıyor yazmaya...

Çalmayın çocuklardan masumiyeti

Nuray AYHAN... 2.Temmuz Perşembe 2020
Döşemealtı /Antalya