Er Rahman,
En güzel surette yaratılana,
Kur’anı ihsan etti.
Olsa da akıl izandan noksan,
Beyanı öğretti,
Ve yarım aklıyla yaratılanların en üstünü kılındı insan.

Güneş ve ay belirli bir hesaba göre ederken hareket,
Göğü yükseltip mizanı Kuran,
Nizamı, etti üstün kılınana emanet.
Tek emriydi ölçüyü kaçırmamak ve tartıda adalet…

Lakin dehşetle hükmetti ki vahşi insan,
Ölçüsüzlükten çöktü cihan.
O dört başı mamur yeryüzü, viran şimdi.
Aşağının aşağısıydı ki o vefasız melanet,
İbadete niyet yerine, etti emanete ihanet!

Böyle daha ne kadar döner bu devran?
Allah, zulmü de tövbeyi de işitendir,
Geri duranı da ileri gideni de görendir.
Şahadetler, namaz niyazlar Rabbe yarendir.
Oruçlar, zekâtlar, haclar Rahman’a törendir.
,
Yaratıldığı gibi yok edilecekse nizam,
Okunmaz olduğunda Allah Kitabı Kur’an,
Edilmez olduğunda Allah adı beyan,
Bozulduğunda intizam,
Yıkılıp çökecektir mizan!

(Allah’ın yedi güzel ismine atfen yazılan şiir serisinin ilki )
Zeybek Necip
Necip Zeybek