"Hayra dua eder gibi şerre dua eden insan ne acelecidir.”
Uyaran Hak dini,
Oysa zavallı sefil, bilmez haddini,
Karar verici değil, mültecidir…
Ah bir bilse, asilerin akıbeti ne fecidir!

Hayret,
Nasıl diler Müslüman biri şerri:
Vahamet değil, sergilenen hiddet:
-Bitsin, der İblise verilen mühlet!
Ve kudurur kâfir:
-Demokles’in kılıcı gibi başımızın üstünde sallanıp durur,
Ne zaman kopacak şu kıyamet?

Ah ne korkunç bir aldanış,
O uğultu, o sarsıntı, o çığlık, o ateş…
Ey miskin insan,
Sura üflendiğinde,
Dağların ufalanıp savruluşunu,
Maden gibi eriyen gökyüzünü hele bir tasavvur et!
Yarılıp sarkan gökteki dehşeti,
Ve içindeki ağırlıkları dışarı fırlatıp atan yerdeki şiddeti…
Hele bir tasavvur et…
Korkup el açmadıysan Allah’a şayet,
Sen vallahi aciz değilsin.
Çünkü alçaksın, rüsvasın, rezilsin!
Bizden uzak dur,
Kıyamet tellallığına devam et!

Ve o ne büyük bir gaflet:
Dünya ile ahiret azabının kıyası…
Ve yine ne büyük gaflet:
Kaybedilmişken onca güzel haslet,
Kapatılıp tövbe kapısı,
Ümit edilir ahret sefası,
Ve zilletin son perdesi hayasızın cennet rüyası…
Ey gaflet, bizden uzak dur,
Kıyamet tellallığına devam et!

Hafife alınacak din mi İslamiyet,
Abdest, namaz yok,
Oruç zekat yok,
Yok yok Kelime-i şahadet bile yok,
Bre sefil muhalefet!
Vermeden almak, ekmeden biçmek,
Bu nasıl bir nimet!
Yattığın yerden nasıl toplanır onca ganimet,
Bir zahmet, bize de öğret(!)

Bre, husumet fabrikası,
Yaptıklarından muafım sanma,
Hele gir kabre, gelir arkası.
Allah, zalimlerin cezalarını,
Gözlerin dışa fırlayacağı güne erteler.
Bre azamet satan cehalet, orası mahşer,
Kolay mı hesap vermek!

Sözümüz naçiz,
Yol olmuş kul hakkına taciz.
Zekât vermekten aciz,
İbadetten bîhaber kullarız,
Cehenneme odun olmaktan nasıl kurtulacağız?


“Hiç şüphesiz O, hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir “
Allah affedicidir, bağışlayıcıdır,
İnsan beşer,
Kuldur şaşar…
Lakin bilmez misin gafil şirkin günahı arşı aşar
Bre rezalet alıp satan iskelet, senin aklın fikrin şer!
Aman uzak dur bizden,
Kıyamet tellallığına devam et!

Necip Zeybek