Deniz ortasında açmış güller misali,
Uzatıyorum elimi sana, uzanamıyorum
Yakalasam diyorum, tutamıyorum
Yürümek istiyorum sana doğru
boğulacakmış gibi oluyorum.
Ne kadar yakınımda idin
şimdi, neden uzaklaştın gülüm.

Senin gözlerine bakar, mevsimleri yaşardım.
Yazım, kışım, ilkbahar, sonbaharımdın
Geceleri düşüm, gündüzleri gülüşüm
bedenimde kanım, can veren can damarımdın.
Yeşil renkli ela gözlüm.
Ne vardı aramızda ayrılacak.

Ben Deniz’i de sevmiştim Selin’i de
Ne kadar yakın idin.
Kanım kaynadı, ellerim titriyor demiştin
Ya dudakların titremiyormu.?
Hafif esen bir rüzgar, nasıl da sallıyor yapraklarını
Gel, uzaklaşma gülüm, yakınımda kal
Yapraklarına duldalık,güllerine gölgelik olayım.
Gel vatanın olayım
Taşın, toprağın, dalında biten yeşil yaprağın
Şıvgınından çıkan dikenin,kökünden aldığın suyun olayım.
Vatanın olayım vatanınn.

Ne kadar yakın idin;
Neden uzak oldun gülüm.

Yazmaz oldu kalemim, rengide
Beyaz.
Sevmez oldum denizin rengini
Neden mavi!
Oysa; olsa idi, pembe, kırmızı yada moru
Kenarımda kıyımda, toprağımda yetiş gülüm
Hatırlatıyor bu gökyüzünün rengi, seni bana
Bakamıyorum artık, geceleri gökyüzünede
Oysa çok yakınımda idin
Neden yıldızlar kadar uzak oldun gülüm.

Sen nerede yaşamak istiyorsan orada yaşa
Bir zamanlar benimde, öyle bir
dostum vardı
Güle doğru gider iken
denizde boğuldu.

Sen gel bende yaşa
Vatanın olayım
Sana tapayım.
Şimdi neden uzaktayım gülüm

Kemal Keçeli