İlkbahar mevsimi, hava kapalı,
Gezmek için çıktım bizim sılayı.
Hasır tabureli, minik sehpalı,
Bir çay ocağında verdim molayı.

Ocağın başında gençten bir uşak,
Beline bağlamış siyah bir kuşak,
Dedim ki; yeğenim biraz konuşak,
Sohbet benim için, işin kolayı.

Çardağın altına beraber gittik,
Hal, hatır sorarak muhabbet ettik,
Gelip geçenlerden biraz bahsettik,
O’da benim gibi tatmış belayı.

Kendime yer seçtim ahşap çardaktan,
Çayı getirdiler güllü tabaktan,
Yudum, yudum içtim ince bardaktan,
Müşteri memnundu çaydan dolayı.

İğde çiçek açmış, misler kokuyor,
Kimi çay içerken kitap okuyor,
Kimi işten gelmiş, yorgun bakıyor,
Boyanın üstüne atmış cilayı.

Köylü tarlasında, işçi işinde,
Herkes koşturuyor ekmek peşinde,
Terler sızar iken açık döşünde,
Usta vuruyordu ince malayı.

Son yudumu alıp yoluma çıktım,
Bulutlara yakın, şehre ıraktım,
Zirveye varınca etrafa baktım,
Gördüğüm güzellik; günün olayı.

Sabri Koca