sen lodos olup öperken alnımdan
esip geçeceksin yine
yarını olmayan gün gibi

yüreğimin memleketinden kopacaksın
yollarından hiç geçmemiş gibi

çiyler ıslatacak saçlarımı
aklatarak sabaha dek
ama sen görmeyeceksin
duymayacaksın sensizliğimin iniltilerini
görmeyeceksin artık
sana aşık kahverengi gözlerimi

sen beni yitirirken kendi benliğinde
hiç durulmayacak
bir nehir olacağım gözlerinde
güzel sözcüklerden bentler arayacaksın
bulamayacaksın nafile

bir gün hayalim belirecek gözlerinin önüne
ellerini uzatacaksın beni tut diye
ben yine tutacağım ellerinden
gözlerinin kıyısına bentler kuracağım
en güzel sözcüklerden
durulacak ben sandığın o nehir
güneş açacak gözlerinde

gidişinin hesabını sormayacağım sana
sadece sırtımı dönüp
keder urbamın içinde saklanacağım
geldiğim yoldan arkama bakmadan
senden uzaklaşacağım
Hülya Çelik