Nasıl garip hayat Allah’ım bizi
Hergün imtahanla sınarmı bilmem
Dertlerim kapandı kalsa da izi
Birgün sancılarım dinermi bilmem

Biz de herkes gibi yaşasak ömrü
Dünya denen şeyse mahşere köprü
Ben ölmeye dünden daim gönüllü
Azrail içim de siner mi bilmem

Sabah güneş doğar akşam gör mahı
Geceleyin gökden toplarım ahı
Gerçekle kıyarken böyle nikahı
Karabasan başa biner mi bilmem

Akşam oldu ezan okunur gibi
Mevsimler ağlıyor yakınır gibi
Dostlarım gizlenmiş sakınır gibi
Sol yanım acıyor yanar mı bilmem

Şimdi oturup da düşünsem biraz
Kimseler etmez de sanki itiraz
Titredim hıçkırdım hissetim araz
Ellerim üşüdü donar mı bilmem

Diyor ki sonunda çıksam yaylaya
Selam etsem komşu kızı Aylaya
Mektup yazsam son kez aşkım Leyla’ya
Yıllar geçti beni tanır mı bilmem

Bugün romanın yüz oldu sayfası
Hasta olan birin günlük tayfası
Uykusuz kaldım yok bana faydası
Uyursam şairler kınar mı bilmem






Ayşe Kavak








Peki ne anladınız ?