Sürme miydi ey canım, kirpiğine sürdüğün,
Sürmeliydi gözlerin, ona ne lüzum var ki?
Yetmez miydi ey canım defterimi dürdüğün,
Kırıcıydı sözlerin, buna ne lüzum var ki?

Hasretle yollarını gece, gündüz gözledim,
Dile düşmesin diye sevdamı hep gizledim,
Şimdi üstünü örtüp elim ile düzledim,
Mezarını sen kazdın, bana ne lüzum var ki?

Birazcık mutluluktan niçin çabucak bıktın?
Suçu üstüme yıkıp, hemen geriye çıktın,
Cümle âlem içinde gönül evimi yıktın,
Kervan geçmez bu yolda, hana ne lüzum var ki?

Yürekte ihtilal var; hem silahsız, hem kansız,
Avare geziyorum; yersiz, yurtsuz, mekânsız,
Sevgim yürekte baki, onu sökmek imkânsız,
Tek taraflı bir sevda, sana ne lüzum var ki?

Şikâyet etmiyorum, şunu bil ki zordayım,
Silahları bıraktım, ruhumla hazardayım,
İntikam mı niyetin, işte bak huzurdayım,
İlmeği at boynuma, kana ne lüzum var ki?

Tehlikeli yollarda korku duymadan gittim,
Bazen dağlarda yattım, bazen imdada yettim,
Nişanları dağıttım, makamımı terk ettim,
Vefasız bu âlemde şana ne lüzum var ki?

İki kurşun yemiştim, fazladan yaşıyorum,
Ecelim mi gelmemiş, halime şaşıyorum,
Coştu yine yüreğim; çağlayıp, taşıyorum,
Kıyamet koptu zaten, cana ne lüzum var ki?


Sabri Koca





*Hazar: barış