Ölümsüz sebep çoktur da sebepsiz ölüm yoktur,
O yüzden sevmemişimdir hiç sebepsiz gitmeleri…
Fotoğraflarda ki anlık gülümsemeler dışında nedir bu hayattan bize kalan!
Yıllar boyu her akla geldiğinde karıştırılan albüm içi resimler adına…
Her baktığında daha da çok iç kanatan anlık tebessüm geçidi
Sanırsın hep mutluyken çekilmiş bütün resimler
Ve sanki hep mutluymuşuz gibi kalmış tüm izlenimler…

Oysa gidişinle başladı tüm hikâye,
Trenin caddede, arabanın raylarda, geminin havada gitmesi gibi bir şeydi gidişin
Yani bir o kadar anlamsız ve bir o kadar sebepsiz.
Yani anlamı olmalıydı tüm bitişlerin ve gidişlerin;
Son durağına varmalıydı her otobüs
Veya son kullanma tarihi gelmeden bitmeliydi tüm yiyecekler

Yani tüm bunlar bir şeyler anlatmalıydı iki tarafa da
Tuğla örmeden duvar sıvanmaz misali…
Bir kalp bulmadan nasıl sevilirdi?
Ve bir kalpten bu kadar kolay mı vazgeçilirdi?

O kadar yalnız bıraktın ki şu âlemde beni;
Artık çift rakamları bile kıskanır oldum…
Biliyorum dışarıda Leyla çok, Aslı çok, Şirin çok
Ya Mecnun’lar, Ferhat’lar, Kerem’ler ne olacak?

Muhammed TAHA
13 TEMMUZ 2008 - BURSA