Ürpertiyor içimi ok misali bakışlar,
Gülen yüzün altında hüznünü görüyorum.
Gel ki bahara dönsün uzun süren şu kışlar.
Dağlarda kurt sesleri, ben ise yürüyorum.

O giderken bahardı, güller yeni açmıştı,
Yüreği kan ağlarken gülücükler saçmıştı,
Hasreti zor gelince uykularım kaçmıştı,
Günlerdir yağan karı zoraki kürüyorum.

Bir ilgi göremedim küçükten ve büyükten,
Ezim, ezim ezildim sırtımdaki bu yükten,
İçimdeki umudu çekip kopardın kökten,
Damarımı kuruttun, yavaşça çürüyorum.

Gözlerim dolu, dolu bir türlü taşamıyor,
Ay dolanıp duruyor, ufuktan aşamıyor,
Bu yolun yolcuları çok uzun yaşamıyor,
Daha ölmedim amma; canımı sürüyorum.

Susuz kalan goncalar belki erken solacak,
Hoyratça bir el gelip, belki gülü yolacak,
Sığındığım bu koza, bana ölüm olacak,
Bir kelebek misali ağımı örüyorum.

Yıllar yılı bekledim, hiç kapımı çalmadı,
Dertlerimi söyledim, dikkate de almadı,
Mürekkebim kurudu, kâğıtta yer kalmadı,
Yazacaklarım bitti, defteri dürüyorum.
Kalana selam olsun, sonsuza yürüyorum.


Sabri Koca