Zaman

Bir ustanın ellerine emanet büyüyorum
Sözleri olmayan bir dilin anlamı içine
Gitgide tükenen gecelerin mum alevlerine
Şimdi daha iyi anlıyorum diye üflüyorum

Yağmurlar düşmanmış meğer salgınlarıma
Yılgınlarıma dost olanın tozunu arındırarak
Her kötü şeyin müsebbibi denli masum!
Hiç olmamış kadar varlığım bu hayata...

Artık kapalı geçitlerin dahi nefes aldırmıyor
Su götürmüyor ören nehir kunduzlarına
Kuyruklu yıldızların düşeli seneler tutsak
Körü körüne vicdanın sesi bu, aldırmıyor

Dönüp duranlar denli avareyim bende
Selinde tükenmişimde daim devrim peşinde
Bataklığın girdabında en parlak grin gibi
Sinekli güneşinden içtiklerimi kusuyorkene

Dişli çarkın kırık bir ucunda pas tutmuşum
Geçe kalmış akrebin ateş çemberinde
Sayamadığım kadar az detaylara boğulup
Çöplük karışımında saflığımı unutmuşum

Evet bende kuruttum güller güzelini
Yürüttüm yelkenlerimi sır limanlar üzerine
Hayaller ördü tabularını kimlik dizgilerime
Yinede o merak varya merak tükenmiyor

Uslanmazmış gönül küskün çocuklar denli
Huyu barışmaz savaşın askerleriydik senle
Safın gaddar tarafında sayarken mermileri
Öldürürsünde süründürürsün hala nefretini

Ve azalır kum taneleri kıyılarında yanarken
Hırslı bir veda kapar avcunu tüm kadimden
Çekerken girdabına geri dönülmez gitgeller
Unutursam fısıldadıklarına da kırgınım artık