Birgün gitmişliğim tutmuşsa şu dünyadan
Bir elveda bile diyemeden...
En acı olan;
En sevdiğimden arta kalan yalnızlıkla
Gidecek oluşum olacak...
Bir günüm her günümle ziyan
Gideceğim bir gün
Sevgimi aşkımı hasretimi vuslatımı
Bu küçük yerde bırakmış
Terketmiş olarak...
Hüznümü yalnız ve yalnız
Bazılarınca -boş kutu- olarak
Tanımlanan bir et parçasına
Emanet ediyorum..
Eğer söyleyecek bir sözüm yoksa
Bilinsin ki yorgunluğumdandır.
Ey sevgili! Ben yalnız
Suretini ve siretini şu kalbime
Isındıran rabbimin verdiği
Mühlette sana yanacağım...
Anlamazsan anlayamazlarsa
Beni en rahat olduğum mekanda an.
Kendimden kopmuşluğum...
Nasıl anlatsam;
Gezdiğim gördüğüm gideceğim
Bütün sokakların adı; yalnızlık...
Öyle hiçbir şeyim yok ki
Tek varlığım kelimelerle tarifsiz
Yalnızlığım...
İnsanlar bir gün omuzlarına alacaklar
Yerin altına koymak için...
Bir başkasına kendini anlatmak hissi
Benim içime yabancılığımdandır.
Hani diyorum ya içimin kuşları
Göç etmiş yalnızlığıma...
Kıt kanaat yaşlanıyorum
Gençliğim hep beyhude
Bir o kadar da pespaye bir roman...
Yaşamışım hani öylesine
Yaşamış desinler diye
Sevmiş,nefret etmiş
Öyle de inatçı ve yorgun...
Şimdi gidebilirim o en sevdiğim
Diyara...