Bab-ı Miradta Aşk/Sayıklamalar


Sesimin sözünde bekle beni
Kırlangıçlı göğümün rüzgârında üşümesin turnalar
Su sabrında bekler bizi nedense aynalar…Aynalar,ah,aynalar !
Yağmur duasına çıkan gözlerimizdir , çöl çiçekleriyle bezelidir yollarımız…
Gözlerimiz gözlerinize aşina!
O gözler kuraklığımızdır aslında…
Sakın ha,ağlama…

Koyaklarımızdan akardı yaşlar ve tufan ve soluk benizli kuş ölülerinde soldururduk aryayı
Güvercinlerin kanatlarından kanayan göğe dokunurdunuz…
Ellerinizden dökülen şarabî bir aşk olurdu bazen adımız!

Atlarınız dörtnala koşardı, nasıl da yalnızdınız kalabalığınızda !
Şaşkın bir iklimdi adlarımız… ve kızıldı günölüsü sözcüklerinizde bahar
Tanrının dudakları arasındaydı selâm , asılı gök duasıydı kelâmımız …

Arzulu bakışta güz
Ve hüzün kuşunda doğan tül su perdelerde yıkanırdı serçeler
İmsiz ve yalın bir duaya sevdalanılırdı
Göğün mabedinde su,suyun mabedinde gökken aşksız bir uyku!ydu bab-ı esrar…
Ninni uykusardı yalnızlığınız!

Görmezden gelinen bir şarkının rayihasında sus/ar’dı duanız...
Gelincikler süslerdi perdelerinizi kalp pencerelerinizde kırıkken ,cam !suyunda ölüydü
İri bakan gözlerinizde ninniydi aşk

Gidilmedik kentlerin suskunluğunda küskün bir gamzeden su içirirdik yalnızlığımızda kırık kanatlı serçelerimize sessiz ve dingin haresinde akşamın
Adını aşk koyardık ürpertimizin
Solan soluğunuzun ışıltısıyla ısınır,sesinizden ürkerdik ,karanlık gecede yemiş bitirmişken son yemeğimizi
Acıkan bir düşün uykusundaki ninniydiniz,dinsiz bir aşkın son duası !
Dilsizliğimizi lâv etmişti tanrılar,gözlerimiz lâl-i efkârlı bir koca dağdı
Şahidimiz aynalar …

23 Mayıs 2016/sayıklamalar