Ömrümün seyir defterini aralıyorum bugün
Gönlüm yuvasına küsmüş göçebe misali kavrulurken
Hasretin kıyısına yerleşen özlemine, ayrılık şiirlerini sıralıyorum.

Kalbimin gidecek yeri yurdu kalmadı Leyla
Yoruldum ve duruldum bu kederden.
Üstüme titreyen herkesi bir bir yitirdim.
Toprağına yüz sürdürdü kabir, böyle böyle koparıldım en sevdiklerimden.

Hüsranı ruhuma taç etti bahtım
Hep Hazan’ı yaşadı ömrüm;
Hiç te olmadı gönüllerde tahtım
Zoruma gitti de yokluğuna ahdım
Ayrılığı gömecek mezar bulamadım Leyla.

Vedalar yüreğime aşina
Sürdüğüm hayat sanki boşuna
Çevirdin kalbimi sabır taşına
Ömrüne bahar, gönlüne yaz olamadım Leyla.

Dayanamadın kahrıma nazıma
En ağır sözleri savurdun özüme
Asılı bırakıp bu yangını közüme
Gözüne baka baka, hayaline dalamadım Leyla.
Ölürüm sandığım kalbinde kalamadım Leyla.
Azar yemiş çocuk gibi, sesim çıkmaz bundan sonra (Leyla).


25.Mayıs’20
Köln