Bir bahar sabahı güneş doğmadan,
Çıkıp şu dağlara gönlümce gezsem.
Sıcaklık basıp da beni boğmadan,
Girip göllerinde keyfimce yüzsem.

Yolları kayalık, vadiler darmış,
Laleyle menekşe kokusu sarmış,
Derin koyaklarda hâlâ kar varmış,
Ağaçtan bardağa kar suyu süzsem.

Öbek, öbek mantar çıkmıştır mutlak,
Kayalarda öter; keklik, bağırtlak,
Koyunları bekler merayla otlak,
Çiğdemler toplayıp, iplere dizsem.

Yorgunluk basınca bir ateş yaksam,
Mantarı pişirip, keyfime baksam,
Mavi sümbülleri yakama taksam,
Mutluluk resmini taşlara çizsem.

Vadiden ayrılıp, zirveye varsam,
Taze yemlikleri yufkaya sarsam,
Yarınlara dair bir hayal kursam,
Bütün çirkinliği elimle ezsem.

Yayla yeri yazar, eski tapular,
Viraneye dönmüş ahşap yapılar,
Bacalar eğilmiş, kırık kapılar,
İlgilenen olsa, bu işi çözsem.

Yaylaları gezip, atlara binsem,
Biriken özlemi böylece yensem,
Hava kararmadan geriye dönsem,
Ömrün manasını birazcık sezsem.

Sabri Koca