Yanlış biliyorsunuz dostlar, yanlış
Yüreğim değil, ellerimdir yalnızlık çeken
Dokunmaktan,
Dokunulmaktan korkan ellerim...
Dilimdir iki kelimeyi bir araya getiremeyen,
Konuşamayan, dilim...

Gözümdür, yaşına sahip çıkmayan
Yüreğine ağlayan, gözüm...
Dostluğumdur,
Aşk ve sevgilerimdir
Güneş’e yatırılıp erimeyen...
Kalbimdir kirden, lekeden korkan, kalbim...
Ve hayallerimdir, düşlerimdir
Islak lambalarla aydınlanan

Yanlış biliyorsunuz dostlar, yanlış
Ben değil, aşkımdır tedirgin olan
Ödenmemiş borç misali gözleri ayaklarında kalan
Ve yine aşkımdır sevinçten uçan
Kapatılan bir hesap gibi hafızadan silinen! ..

Yanlış biliyorsunuz dostlar, yanlış
Yollar değil sevgimi çalan, aklımı karıştıran
Ya da yalnızlığa mahkum eden, üşüten...
Yanlışlardır, yalanlardır
Çarmıha gerilmeyen kötülüklerdir...

Yanlış anlamayın dostlar, yanlış
Geçen yıllarım değildi ezgilerimi yavaşlatan,
Seslerimi söndüren, duygularıma ket vuran
Ve sevdalarımın aslını çalan...
Gözlerimin kırık sesi ve aşkın sağaltan rengiydi
Beni benden alan, kınayan...

Evet şimdi, elimde kalan derin yalnızlıkla;
Gecenin gözlerinde mumlar eritiyorum
Huysuz ırmakların gülüşleriyle
Kalınlaşan gölgemde çiçekler besliyorum
Ve örtülü kapılar arkasından
Yalnızca pişman yüreğimin sesini dinliyorum...



Rukiye Çelik
11.07.2008 16:39:00