.
Gel ey gönül vazgeç sen bu emelden,
Bu yerde sevdâlı yürek kalmamış…
Kibirler hisleri yıkmış temelden,
Gönül mabedinde direk kalmamış…
.
Füsunkâr bakmayı bilen yok artık,
Ruhlara akmayı bilen yok artık.
Âşığı yakmayı bilen yok artık,
Leylâ’ya, Aslı’ya çırak kalmamış…
.
Sahtelik sonunda aşka da sinmiş,
Yeminli sevdâlar bir güne inmiş.
Nice aşk rüzgarı esmeden dinmiş,
Hülyâlı hislerde sürek kalmamış…
.
Ömürler gündelik hazza adanmış,
Sevgi fidanları dipten budanmış.
Nefisler zahmetsiz zevke dadanmış,
Hasretle yanmaya gerek kalmamış…
.
Sanki bir tünelde sevdâ tireni,
Ne duyanı vardır, ne de göreni.
Olmuyor sevip de yâre ereni,
Vuslat diyarında durak kalmamış…
.
Kaydırmışlar aşkı nete, kanala,
Esir düşmüş düşler kuru sanala.
Muhabbet atını sürüp dörtnala,
Yâr bulmak gibi bir erek kalmamış…
.
Bostancı der sevgi, hayatın özü,
İnsanı pişiren sevdânın közü.
Uzatmak anlamsız velhasıl sözü,
Ruhlarda heyecan, merak kalmamış…
.
Veli BOSTANCI