0
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
605
Okunma
-Kendime hissizim bugün-
Gelme sevgili!
Tüm bu yaşantıda kaybolma korkusunu aştım.
En onmadık yaralarım sıyrıldı kabuğundan.
Hasret, sararmış bir sayfada kaldı artık.
Vuslatı da ölülere māl ettiler.
Zihnimin içindekiler, yeryüzüne damla damla yağdığından beri
Sadece kimsesizler mezarlığı ıslandı..
-Kendime halsizim bugün-
Unut beni sevgili!
Karşında o bildiğin adam yok artık.
Yollarına güller bekleme.
Öyle karanlığım ki kendime,
Karanlık, karanlığımda aydın olur.
Yıldızlar bile parlatmaz olur göğü
Hele
Ne zaman dokunsa alfabeme yalnızlık, kirleniverir.
Derinime sızar üstün bir sessizlik.
Şehir boş,
Şehir karanlık,
Şehir ıssız,
Sokaklar bilindiğinden daha korkunç
ve burası çaresizlik tarafından kuşatılmış bir küçük liman
artık sende gidebilirsin sevgili, o son trenle.
-Ben kendime yorgunum bugün-
Gecem gündüze, gündüzüm geceye karıştı.
Ne ayın parıltısını tanıyabiliyorum,
Ne güneşin turuncu ışığını.
ne hasretin ıslaklığı var artık kirpik uçlarımda,
ne de şehrin direklerine asılı umutlar.
Elveda sevgili!
-Bugün kendime ölüyüm ben-
Tüm bu yazdıklarım,
Aşk diye okuttuğun sancılar,
Varlığımda yokluğunaydı.!
Artık ben de yokum.
Usul usul çekildi damarlarımdan sevda.
Ne sen, ne ben, ne de biz kaldık ortada..
Hoşçakal sevgili hoşçakal!
-bugün kendime mecnunum ben-
5.0
100% (7)
