1
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
548
Okunma
Söndürün ışıkları
Bugün hiç olmadığı kadar karanlığım kendime
üşüyorum
kalp ağrısına tanık olurken içimin cümleleri
gece zifiriyle buz kesiyor bir kaldırım taşında
kendi yollarımdan geçirirken felsefeyi
yaralı yarasız sancılara teslim oluyorum
yazmayı unutan bir ihtiyar gibi
mürekkep kokusunu çekiyorum içime
sendeleyen adımlarım siliniyor yavaş yavaş yeryüzünden
ve ben bunu görmezden geliyorum iç sesimin asiliğiyle
ve düşüncelerim katılaşırken
anlatamadığım sözcükler dile geliyor
-biz senin yerine konuşuruz dercesine-
ahkam kesiyor yüreğimin inceliğine
ben bu sözlerden ve bu yaşantıdan soyutlarken kendimi
ölmeyi diliyorum bugün
çocuk cesetleri yeni bir konu olurken haber bültenlerine
bünyeme yakıştıramıyorum bu hayatı
Cevap Yaz