Çok kere oldu düşünmüşlüğüm,
Yaslanıp da bir ağacın öğüt veren omuzlarına
neden diye sormuşluğum mesela,
beni ben eden şu itikadime

Çıkmaz bir yolun başucundaymışım oysa
gidilecek bunca yol varken
durmak ne denli akıllıca?

Tepeden tırnağa hüzne bulanmış
şu coğrafyanın tebessümü kalmış ayaklarında
ki Ana kokan bir kavramdan ibaret kalmayıp
eskilere dair bildiğim ne varsa anımsatan
onları da içinde barındıran.

Binde bir olsa da seni de düşünüyorum
Hiç es geçemeyeceğim bir faslın, düşüncelerime karşılık
ellerini uzattığını varsayarak :

" Seni düşünüyorum gecenin gündüze baktığı an
Bir kentin eskiliğinde arıyorum seni
Bir ölünün nefesinde
Bir dağın yamacında
Orda, burda, her yerde
Her safhada,
Her sayfada
Her yeni doğan günde
Her an
Seni içimde arıyorum
Kayboluşumun ekseninde

Ve hangi yollara baksam
Orada özlüyorum seni
Her yer sen gibi bakıyor çünkü bana
Her bir şey de seni hatırlatırken
Ben seninle beraber kendimi de arıyorum işte."

ama inan bu öylesine değil içten, sıkıca ve samimice