1
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
483
Okunma
huzursuzlaşıyor kent yalnızlık saatinde
artık ruhumda söylenecek sözler de kalmadı
biriktirdiğim acılar kadar
unutmayı da öğrendim bugün her şeyi
herkes gibi
bir vaktim var biliyorum
ve güneşi sardım tenime
avuçlarımda kokusu
iki dağ arası sanki
yankılanan bu suskunluk
ve karanlığımı örtmeye
and içmiş gibi
*
tam da ağlayıp rahatlayacağın
o anda
bir boşlukta bulmak kendini
ellerin topraklara bulanmış
başını çevirdiğindeyse
bir mezar taşı
iki dağ arasında sanki
bu yutkunuşum
bu kayboluşum
zaten şehir çoktan kaybetmiş
havasını
soluduğum her şey
taptaze bir yara
ancak bu bedeni diri tutan
bir umut var
bilindik masallardan
daha gerçekçi kılınan
5.0
100% (6)
Cevap Yaz