Gölgeli bir orman yürüyüşüydü beni sevişin,
Yürüdükçe derinliğine beni çeken,
Tüm gölgelerinde dinlence olan,
Seninle sonsuz orman derinliğiydik aslında...
~~~
Gölgeli bir orman yürüyüşüydü seni sevişim,
Yeşillikler arasında ferah bir nefestin bana,
Sus payının tüm yaprakların gölgesine gizlendigi,
Birbirimizle sadece nefeslerle konuştuğumuz topraktık aslında ...
~~~~
Gölgeli bir orman yürüyüşüydü beni sevişin,
Meşe ağacının tüm güzel renkleri yayması gibi,
Servi ağaçlarının en uzaktan bile fark edilişi gibi,
Şiirlere şarkılara konu olan ağaçların ormanıydık aslında...
~~~
Gölgeli bir orman yürüyüşüydü seni sevişim,
Ormanin ortasından akan şelale gibiydi huzur veren sesin,
O suyun çimenlerle buluştuğunda ortaya çıkan ferah kokuydu senin kokun,
Seninle tüm ağaçların suya düşen yansımadıydık aslında...
~~~
Gölgeli bir orman yürüyüşüydü beni sevişin,
Beyazı, sarısı, kırmızısı moru ile tüm çevremde açıveren,
Yapraklarındaki kül yeşilinden yayılan koku ile beni çekiveren,
Seninle doğanın tüm çiçeklerini ,
Ağaçların gökyüzüne kadar uzanıp mavi ile yeşili beyaz ile sarıyi buluşturduğu tek ormandık aslında...
~~~
Gölgeli bir orman yürüyüşüydü seni sevişim,
Yapayalnız ama çok kalabalık bir kargaşa gibi,
Tüm gölgelerinde mutluluğa uzandığım,
Ağaçlarının kabuğunda gizlenen bir iksirdik aslında...
~~~
Gölgeli bir orman yürüyüşüydü beni sevişin,
Tıpkı sığla ağacı gibi geniş ve kalındı çizgilerin,
Zaman geçtikçe daha da koyulaşıp çatlaklar oluşturdu sevgin,
Ve gölgeli bir ormanın en ıssız noktasında en karanlık saatiydi benden gidişin.
Seninle biz sonu olmayan bitirilemeyen bir doğa yürüyüşüydük aslında....
(Sadece Sen bunu bilmiyordun o kadar)

~İP€K KA£KAN~