Bir yaz akşamı kaybettim gülüşlerimi.
Halbuki yazın sıcaklığı evreni ısıtmaya yetiyordu,
Ben ise senin manzaranda üşüyordum.
Bir ağaç bir bank ve senin yanındaki şahit oldu yıkılışıma,
Sen kahkahaları savuruyordun gökyüzüne.
Ben hiç bir şey yapamadan bakıyordum öylece.
~~~
Bir yaz akşamı tükendi umutlarım.
Sana dair, yarına dair yani bize dair.
İhanetin sarmaş dolaş bir mevsiminden yitirdim.
Tüm seslerin çığlıklarında susarak kaybettim.
Sen neşe, sevinç savuruyordun o bankta,
Ben arkandan seni izleyip,dona kalmanın kelime anlamını kavrıyordum sadece...
~~~
Bir yaz akşamı yitirdim tüm güvenimi,
Düştüğümde kaldıracak sandığım sol yanım yıkılmıştı.
Tuttuğumda beni sağlamlaştıracak dalım kopmuştu,
Arkamda duran yada durduğunu sandığım dağım tuz buz olmuştu,
Üşüdüğümde yokluğunda bile ısındığım sevginin ateşi buza donmuştu o gün.
~~~~
Bir yaz akşamı ölmüştüm ben,
Bana ait olan saçlarında, başka el dolastığında
Bakışlarında boğulduğum gözlerinin, başkasının gözlerinin maviliğine daldığın gün.
O tarifsiz huzur veren sesinde bir baskasının adı ses olduğunda,
Senin adını tanımadığım bir seste yankı olarak duyduğumda öldüm ben...
~~~~~
Bir yaz akşamı öldürdüm seni ben .
İhanetinin resmini göz yaşları içinde ağaç altında gördüğümde,
O yıkılası ağacın üzerine kazıdığımız adımızın baş harflerinin tanıklığında,
Yeminimize sahit olan o bankta başka kollarda bıraktığımda seni,
Arkama tekrar bakmayacağıma yemin ederek,uzaklaştığım gün öldürüp gömdüm seni ben...

~İP€K KA£KAN~